Pęd życia, praca, odwieczny brak czasu dla siebie wpędzają nas w kozi róg. Życie zaczyna przeciekać nam przez palce, a gdy dochodzimy do ściany, okazuje się, że wcale nie jesteśmy tam, gdzie chcieliśmy być. Brakuje nam energii, pasji, zadowolenia i chęci, by cokolwiek zmienić w swoim życiu i przeżyć je na własnych zadach, tak, jak chcemy.
Sylwia Markiewicz w swojej najnowszej powieści ,,Jeszcze jeden rok” pokazuje, że nigdy nie jest zbyt późno na zmiany i mimo trudów, problemów, zawsze można znaleźć światełko w tunelu.

Beata, główna bohaterka powieści, to mieszkająca samotnie rozwódka. Pracuje na stanowisku kierowniczym, co zdaniem współpracowników jest jednoznaczne z tym, iż dysponuje maksymalną ilością wolnego czasu i jest w stanie wszystko zrobić.
Beata nie czuje potrzeby szybkiego powrotu do domu, do pustych ścian. Najpewniej czuje się, gdy obowiązki zawodowe wypełniają całe jej życie. Zachowanie Beaty, jej nadzwyczajna aktywność zawodowa jest wyrazem pewnego rodzaju zapełnienia pustki. Udowadnia sobie, że potrafi, że da radę, że nic nie jest w stanie jej powstrzymać. Beata nad wszystko przekłada potrzeby i problemy innych, przykrywając grubą warstwą kurzu swoje własne potrzeby, pragnienia i problemy.

Praca wypełnia maksymalnie jej życie, ukojenia, ciszy Beata szuka wśród roślin i ulubionych książek.

Słodko-gorzka powieść Sylwii Markiewicz

„Jeszcze jeden rok” to powieść przedstawiające dość dobrze znane nam klimaty, przez co bardziej identyfikujemy się z bohaterami i wydarzeniami z książki. Powieść niesie za sobą wiele wartości. Bo kto z nas nie był w sytuacji, w której zakładał maskę i kamuflował swoje prawdziwe odczucia. Samodzielni i samowystarczalni-tacy właśnie chcemy być. Nie lubimy, nie chcemy prosić innych o pomoc.

Historia Beaty nie jest skomplikowana, ale przesiąknięta tajemnicami, trudnymi relacjami rodzinnymi, samotnością. Mimo tych zawiłości, w książce nie brakuje oddechu i porywów rodzicielskiej i romantycznej miłości.

Ta książka funduje Czytelnikowi mnóstwo emocji. Pojawia się gniew, ciężkie doświadczenia, ale i momenty radości i odzyskiwania wiary w siebie. To budujące, bo możemy identyfikować się z Beatą i śledząc jej losy dokonywać analizy swojego życia. Być może wielu z was dzięki historii Beaty znajdzie w sobie odwagę, by zaryzykować i wyjść poza schemat.

Beata nie ma łatwo w życiu – jest po rozwodzie, spłaca kredyt za ojca, zmaga się z nerwicą i dodatkowo nie może się porozumieć z rodziną. Jedyną odskocznią jest dla niej pielęgnowanie roślin, które dają jej ukojenie.

Po nieudanej imprezie walentynkowej koleżanki z pracy postanawiają pomóc Beacie w znalezieniu drugiej połówki – do następnego święta zakochanych ma umówić się na trzy spotkania z każdym z wybranych przez nie mężczyzn. Podczas jednej z randek poznaje Mikołaja,który z czasem staje się jej przyjacielem. Jednak Beata nie czuje w jego obecności motyli w brzuchu, na które tak bardzo czekała.

Czy relacja Beaty i Mikołaja przerodzi się w miłość? A może w życiu kobiety pojawi się ktoś inny?

Dziękuję za egzemplarz recenzencki Wydawnictwu Pascal.

Kobieta kreatywna