Dotykając tajemnicy

Październik już praktycznie na finiszu, a to oznacza, że coraz bliżej czas, w którym nasze myśli skupione są wokół tych , którzy odeszli. 

Bardziej niż zwykle myślimy o bliskich, których niestety już z nami nie ma. Idąc całymi rodzinami na cmetarz, nie jest się w stanie myśleć o czymś innym. Stojąc nad grobem bliskich, zapalając symboliczny znicz, otulamy ich swoimi myślami.

Setki myśli, pytań...
Odeszli zbyt wcześnie, nie zdążyliśmy się na to przygotować. Zresztą, czy na śmierć można być w ogóle przygotowanym? Zdecydowanie nie. Zawsze pojawia się znikąd, zabierając tych, których kochamy. Pozostawia w naszych sercach żal, smutek, teskonotę, ale też NADZIEJĘ, która dodaje nam sił, bo mocno wierzymy w to, że kiedyś spotkamy się jeszcze. Nasz ból po stracie bliskich, mogą ukoić tylko wspomnienia. Uczucia, które zostają w nas po stracie ukochanych osób są cały czas żywe. I warto się tego trzymać. Wspomnienia to pewnego rodzaju nić, która łączy nas – tych tu na ziemi – z tymi ,,tam” na górze. Dobrze w tym szczególnym czasie, częściej niż zwykle rozmawiać, przeglądać wspólne fotografie, wspominać cudowne chwile, które przyszło nam razem z nimi przeżyć. Otulmy w swoich myślach nieobecnych – rodziców, teściów, znajomych...

Dorosły człowiek stara się w miarę swoich możliwosci racjonalnie podejść do życia po stracie bliskich. Zupełnie inaczej wygląda to w przypadku dzieci. Zadają pytania, a nam dorosłym ciężko znaleźć na nie odpowiedź.
W tym roku postanowiłam zaangażować moje dzieci w przygotowywanie się do tego święta. Po pierwsze uznałam to za odpowiedni moment, po drugie straciliśmy w ostatnich miesiącach bliską osobę. Przygotowyjąc wspólnie ,,ozdobę” na grób, nie obyło się bez wspomnień, a nawet śmiechu, gdy przypominaliśmy sobie radosne momenty. Uważam to za doskonały element takiego wewnętrznego przygotowania. Teraz, gdy pójdziemy razem na cmentarz, zaniesiemy znicze wiem, że im będzie łatwiej, że będą czuły, że niosą ,,coś” co przygotowaliśmy wspólnie, a dziadziuś będzie miał z tego wielką radość.

Kochani, życze Wam, by ten listopadowy czas pozwolił się na chwilę zatrzymać, usiąść, porozmawiać. Jak mawiał Haruki Murakami ,,Wspomnienia ogrzewają człowieka od środka”. I takie właśnie ciepła na sercu Wam życzę.

Ania :)